Persoonlijke missie Jack

Tijdens door mij verzorgde trainingen, krijg ik regelmatig opmerkingen van deelnemers het zeer te betreuren dat niet ook hun broers/zussen of zelfs vader/moeder hierbij aanwezig zijn. Hoor ik over de grote verschillen in hoe de ziekte van de ouder/partner wordt ervaren en hoeveel verdriet dit ervaren verschil kan veroorzaken.

Van heel dichtbij heb ik zelf meegemaakt, hoe dementie niet (op tijd) herkend werd bij mijn schoonmoeder, waardoor de omgang met haar niet goed verliep en hoe zij daardoor nog meer te lijden had van haar ziekte.

Naast dat dementie in de eerste jaren vaak niet (tijdig) wordt herkend, is de beleving van de ernst van de ziekte bij de naaste familie en vrienden vaak zeer divers. Hierdoor is niet alleen de omgang met de persoon met dementie niet optimaal, maar kan dit zelfs leiden tot grote spanningen onderling. Wat als de een de noodklok luidt, terwijl de ander het als nauwelijks zorgelijk ervaart.?

Dat onderlinge belevingen erg kunnen verschillen, is echter eenvoudig en logisch uitlegbaar. Sterker nog, bij een persoon met dementie kan het van dag tot dag en van bezoekend persoon tot bezoekend persoon verschillen, hoe de ziekte zich manifesteert en wat de persoon nog wel of niet toont en kan.

Daarnaast bied ik praktische handvatten, hoe te ontdekken of en in welke mate, er sprake is van dementie. Geef ik inzicht in de signalen hoe het te herkennen maar ook aan wat kan bijdragen aan de gang naar de huisarts, de specialist ouderen geneeskunde (geriater) en hoe het taboe hierover te doorbreken.

Het gedrag van de persoon met dementie is niet te veranderen. Maar door ons gedrag te veranderen, door anders met hem/haar om te gaan, kunnen we de mooiste emoties naar boven halen. Want emoties zullen mensen met dementie nog heel lang met zich meedragen, al zijn deze niet altijd onmiddellijk zichtbaar.